دوره ۳، شماره ۱ (بهار ۱۴۰۰)   |   متن کامل (pdf)

محمدرضا سلطانی منش*، فریبا کیانی هرچگانی

چکیده

هدف حاضر بررسی سبک‌های ارتباطی و سیستم‌های مغزی-رفتاری به‌عنوان پیش‌بین‌های آمادگی به رفتار تکانشی در دانش آموزان نوجوان شهر اهواز بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان نوجوان شهر اهواز در سال ۹۹-۹۸ به تعداد ۱۰۳۴۶ نفر تشکیل می‌دهند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و با استفاده از روش خوشه‌ای ۳۷۴ نفر به دست آمد که پرسشنامه‌ها توسط این افراد تکمیل گردید. نوع پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی و ازنظر روش تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی است. جهت جمع‌آوری اطلاعات به شیوه همبستگی از سه سبک‌های ارتباطی ساسکین و موریس (۱۹۸۷)، سیستم‌های مغزی- رفتاری گری-ویلسون و رفتار تکانشی ماسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد میزان آمادگی به رفتار تکانشی در آنان کمتر است. هر چه دانش آموزان دارای سبک‌های ارتباطی جرات مندانه بیشتری باشند، آمادگی به رفتار تکانشی در آنان کاهش می‌یابد؛ به‌عبارت‌دیگر هرچه دانش آموزان دارای سبک ارتباطی پرخاشگرانه و منفعلانه بیشتری باشند، آمادگی به رفتار تکانشی در آنان بیشتر خواهد بود. همچنین افزایش سیستم مغزی-رفتاری در دانش آموزان با کاهش آمادگی به رفتار تکانشی در آنان همراه شده است. نتایج فرضیه‌های پژوهش نشان داد که بین سبک‌های ارتباطی (پرخاشگرانه، منفعلانه، جراتمندانه)، سیستم مغزی-رفتاری و آمادگی به رفتار تکانشی در دانش آموزان رابطه چندگانه وجود دارد.

واژگان کلیدی: سبک‌های ارتباطی، سیستم‌های مغزی-رفتاری، رفتار تکانشی، دانش آموزان نوجوان شهر اهواز